MAANDAG 18 MAART 2024                                                                                                                                                                    ZINAL POINT FINAL

Mo joengen toch, blètekoese !

Maandag al. Het regende pijpenstelen. Niet echt natuurlijk. Boven viel er sneeuw met bakken tegelijk.
Ook niet echt natuurlijk… ik voel het, het wordt een beetje lastig …

Goedemorgen morgen ! Goedendag ! We kennen het klappen van de zweep nu al een beetje. Alles loopt op wieltjes.
(Die zweep en die wieltjes …) Na een stevig ontbijt hijsen we ons in het skipak en trekken de berg op ! Sneeuw kan ons niet deren.
Er is op zijn minst een dikke 20 cm bijgevallen. De snowcats konden niet rap genoeg pistes prepareren. Leuk, want zo kregen we nog eens diepsneeuw onder de latten. In een mum van tijd verspreiden 200 kinderen zich over de bergen De ene groep doet het wat gewaagder dan de andere. Maar er zitten toch enkele sterke skiërs tussen, je moet dat zien … De wind waait de sneeuw in je gezicht.
Je krijgt er van langs op de zetellift ! En dan valt de wind, stopt het met sneeuwen, priemt de zon erdoor en krijg je een magische regenboog boven je hoofd. Wat is dat toch met ons klimaat ? Om 12 uur staat de “cérémonie protocollaire” gepland. De kinderen krijgen hun brevet. Omdat we deze niet droog kunnen houden en geen hand voor de ogen zien, gaat de cérémonie niet door.
Frank belooft een prachtige dag morgen, neen niet Frank, Bram. Er stonden “hot dogs” gepland boven aan de Sorebois.
Hebben we moeten afblazen wegens het winterweer ! De dogs gingen niet hot genoeg meer zijn. Dus kwamen we gewoon naar beneden om ze daar naar binnen te werken. De choucroute viel niet in goede aarde. (…)

Na onze platte rust, die gretig werd benut, trokken we naar Grimentz. Een oud, mondain skistadje die haar best doet om mondain te zijn. Heeft eigenlijk wel serieuze accommodaties maar trekt niet het nodige volk aan. Wat is het hier toch rustig, geen wachttijden aan de lift. Je skiet bij wijze van spreken zo de lift op. Het zijn vooral Zwitsers die hier komen. Er zijn dan ook maar weinig beginnelingen op de piste en dat maakt het een stuk veiliger. Enkel af en toe een Brit die, nog niet helemaal nuchter, met de jas open naar beneden dwarrelt. Luid roepend en vierletter woorden scanderend omdat ze je links willen passeren … Maar goed dat ze uit de Unie zijn gestapt. We gaan met de “bak” naar boven. (2700 meter)

We hadden al gemerkt dat er iets kietelde in hun broekzak. Eerst dachten we hormonen, maar die gieren, die kietelen niet.
En wees gerust er giert af en toe wat. Maar in Grimentz was het kietelen. Ze hadden geld mee. Zwitsers geld met handen op.
Niet met koppen want dan zijn ze niet meer geldig. Die Zwitsers. Anderen hebben Euro’s mee, maar niet handig want ze geven terug in Zwitserse franken. Die Zwitsers. Anderen hebben een bankkaart mee, met een limiet weliswaar. Ze mogen van de Coop tot aan de skischool shoppen. Ja, Salzburg was wat anders … daar had je zeker vier lingeriewinkels tussen de Mac Donalds en de Getriedegasse. Hier geen lingeriewinkels wel een immokantoor of twee … We hadden gevraagd om om 16.15 terug te zijn. Dat hebben ze gedaan.
Ze waren er met z’n allen, beladen met zakken. Ik denk dat ze verhongerd zijn. Zakken vol chips, chocolade, drankjes …

We zijn stilletjes begonnen met het hersamenstellen van hun reistas. Dat wordt wat … In alle kamers tegelijk lijkt er een bomaanslag geleegd. Wanorde voor de orde !

Er stond een feestavond gepland ! Starten met een afscheidsdiner, met aperitief en chips vooraf. Daarna hamburger met frietjes en saladbar. Reuzetaart achteraf, één voor 400 man.

Nu is het Swingpaleis aan de gang. We moeten ramen en deuren gesloten houden om lawines te vermijden. Een ouderwetse meisjes versus jongens. Daarna een fuif de naam waardig met DJ en al ! Er zijn er die opteren voor een rustiger avond. Dat kan, daarvoor hebben we een chillruimte !

Zo, hier eindigt mijn dagboek. Morgen is er echt geen tijd voor een lap op de laptop. Van de morgenstond tot het avondrood afgeladen vol gepland. ’s Morgens gaan we skiën en ze hebben ons zon beloofd. In de namiddag moeten we van onze kamer rond 14.00 uur.
Onze reistassen moeten dichtgeritst buiten staan, het hotel moet leeg. Klaar voor de volgende periode … Daarna laden we de bussen die beneden staan. Een calvarietocht nog eens … Het vertrek staat gepland om 19.30 uur, dan zijn we waarschijnlijk rond 7.30 uur in Knokke. We plaatsen een Facebookbericht een uurtje voor thuiskomst.

Ze hebben er echt van genoten, ons af en toe aangenaam verrast. Ze kunnen al zoveel zelf en alleen zonder dat wij voortdurend moeten zeggen wat en hoe. Ze kunnen zoveel nog niet zelf en alleen en dan moeten wij hen helpen met wat en hoe.
Jullie hebben schatten van kinderen !

Wat een SNKNteamtje hadden we ook dit jaar weer mee. Iedere dag, ieder uur, en dat zijn er wel wat, voor jullie kinderen gezorgd.
De hele nacht met een half oor… de hele dag met beide handen. Gaan en blijven gaan. Knuffels, troostende woorden, beter leren worden, leren leven, … Je moet er eigenlijk bij zijn om te beseffen dat sneeuwklassen geen skivakantie is.

Grenzenloze bewondering en diep respect … Ook daarvoor moet ik me af en toe vermannen. Of niet.

Maak jullie geen zorgen en tot overmorgen …

ZONDAG 17 MAART 2024                                                                                                                                                       ZINAL NADERT TERMINAL !

Ik ving op dat, beneden in het hotel, er nu een kaaswinkel zou zijn. Ik moet dit zeker nog eens checken.

Vandaag veranderen we van dagorde. We gaan nu dus telkens in de voormiddag skiën. Dat betekent een half uurtje vroeger op.
Dat is niet erg want ze zijn toch altijd een half uurtje vroeger op dan dat ze moeten op zijn. Enkele van onze kamers hebben al de prijs voor “Properste kamer van de dag” gewonnen. Heel wat kamers komen niet in aanmerking voor deze prijs. Ik denk dat we bij vertrek bij sommigen beter gewoon alles in de vier reistassen steken en dan thuis kijken wat van wie is … Ik overdrijf nu misschien een beetje, maar ik denk dat je er toch rekening mee moet houden.

We hebben weer rijstvelden aangelegd in het restaurant. Ze hebben honger en zijn moe. Honger hebben we opgelost nu nog de vermoeidheid. Je hoor hier en daar een vreugdekreet als ze horen dat er nu platte rust is. Je hoort ze gewoon in slaap vallen …
Moeten jullie thuis misschien ook eens uitproberen.

Na de chill volgt de actie. We zorgden voor en stadsspel. Een stadsspel is een verkeerd woord gewoon omwille van het feit dat het geen stad is. Ook geen dorp, hooguit een straat ! Ze trekken met de iPad de gort op en moeten opdrachten uitvoeren. Bonuspunten kunnen ze verdienen door een orginele sneeuwman in elkaar te knutselen.

Nu zitten ze in de lobby. Rustig het dagboek verzorgen. Leuke souvenirtjes, kaartjes of ticketjes die ze her en der hebben verzameld plakken ze in. Je ziet dat ze toch ook genieten van wat rust en kalmte …

We legden alweer een rijstveld aan deze avond. Na het zware werk van de aanleg doen we nog een avondwandeling.
We beginnen in het kapelletje hier in het dorp. Even bezinnen hoe dankbaar we mogen zijn dat we dit allemaal kunnen meemaken. Daarnaast doen we een fakkeltocht. De kinderen met een digitaal kaarsje, de begeleiders met echte fakkels. Intersoc zorgde voor een leuke en ontroerende verrassing. Een aantal Alpenhoornblazers blazen prachtige klanken de nacht in. Door de omringende bergen horen we ze wel zevenendertig keer. Ik heb me weer moeten vermannen.

Vlak voor het samengaan lezen we nog het dagboek voor. Je ziet ze genieten van wat ze allemaal hebben beleefd. Nu liggen ze in bed, moe maar voldaan. Morgen wordt een moeilijke dag. Ze voorspellen geen al te best weer. Sneeuw dus, veel sneeuw, teveel misschien …

O ja, die kaaswinkel … Ik heb die bezocht. Viel tegen. Ik wist deze niet te vinden maar kon op de reuk afgaan. Bleek het skikot te zijn …

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

ZATERDAG 16 MAART 2024                                                                                                                                                         ZINAL CASINO ROYAL !

En hupakee nog maar een keer moeten vermannen ! En dan nog omdat de kinderen zich rot amuseerden. Ik vertel het je straks …

De sunrise is hier steeds op dezelfde plek. Hoe doet ze het ! En dan nog iedere keer voor ons raam. Je ziet ze zitten achter de Besso en opeens raakt ze over de berg en gooit ze haar gloed over het dorp. Iets wat je nergens ter wereld op die manier kunt zien. Bovendien is het ook wel verrassend warm (13°) vandaag, de sneeuw smelt als sneeuw voor de zon. Bovendien is het een hoogtezon, je zult ons niet meer herkennen.

Aardappelsoep en pizza kregen we voorgeschoteld deze middag. Van elk een stukje maar niet eer dan vijf.

Het skikot kent geen geheimen meer voor ons. Alles gaat vlot aan en of uit. In een mum van tijd staan we 1000 meter hoger. Iedereen zet zijn beste beentje voor, toch zijn bergski ! We gaan zienderogen vooruit en daar hoort ook een jumpje bij en een slalommetje.

Eenmaal terug thuis is er après-ski in de voortuin. Loeiharde onnozele muziek en drank, veel drank … grenadine … en eten, een princekoek ! Plots doen die botten geen zeer meer maar kun je daar met z’n 50 een oorverdovende drumsolo mee ten berde brengen.

We eten lasagne vanavond ! Daarna casinoavond met 400 kinderen, tientallen verschillende spelletjes die je hoogstwaarschijnlijk wel niet stil kunt spelen. We zijn hoorndol.

Het is nu 22.20 en onze dagelijkse teamvergadering zit er op. We gaan iets drinken in de lobby …

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

VRIJDAG 15 MAART 2024                                                                                                                                                                                        ZINAL KNAL !

Ik heb me toch alweer moeten vermannen zeker ! En dan nog omdat de kinderen gewoon teveel lawaai maakten !
Ik vertel het je straks …

Deze morgen sliepen we tot bijna 8uur. We hadden muziek gepland als wekker. Viva la Vida, een beetje ter ere van meester Thomas.
De eerste keer in lange tijd dat hij er niet bij was. We zijn jou en je werk voor de sneeuwklassen nog niet vergeten Thomas.

Ik had de indruk dat de kinderen deden alsof ze werden gewekt door muziek. Ze waren al lang voor de mooie intro wakker. Ze hebben wel stevig geslapen. We stopten ze gisterenavond vroeg onder en ze spraken niet tegen ! In een mum van tijd viel het hotel stil.
Zalig een hotel waar niemand nog wakker is. We hielden de wacht op de gang maar moesten niet ingrijpen. Ze waren gewoon steenmoe, al weet ik niet of een steen wel zo moe kan zijn. Ook de leerkrachten van ons SNKNteam vertonen tekenen van vermoeidheid. Zoals geeuwen, met alles lachen, met niets kunnen lachen, ogen op oneindig, en veel wa? zeggen. Een niet te onderschatten opdracht, wat zij hier allemaal doen… Diep respect … Dus niemand op de gang, een rustige nacht, gewekt worden door een prachtig lied, de gordijnen opentrekken en een fantastisch berglandschap voor je zien. Uniek …

Een ontbijtje op het gemak, terwijl op school, de bel rinkelt …

We hebben kaartjes geschreven : “Het is hier mooi weer en ook sneeuw ! We zijn op sneeuwklassen in Zwitserland. Het eten is lekker en veel ! Zonnige groetjes !” Dit kaartje zal bij jullie toekomen als wij al lang terug thuis zijn …

We hebben ook ons skimateriaal georganiseerd zodat we deze middag niet te veel moeten panikeren eenmaal we moeten vertrekken. Deze middag komen de skimoni’s ons aan het hotel oppikken en brengen ons naar de Sorebois. Maar een skischoen heeft helaas geen veters. Een skipak is geen jogging. Een helm niet zomaar een muts. Dat klikt, dat wrikt, die veel te grote bril flikkert daar af … Wie heeft dat allemaal uitgevonden?

Rond 10.30 uur doen we nog een wandeling naar de Lawinedam van Perec en Lyrec . Een gigantische geul aangelegd om steen- en/of sneeuwlawines te leiden zodat het dorp geen onnodige schade oploopt. Een dam van 200 voetbalvelden groot, indrukwekkend. Hier kun je ook nog naar de stilte luisteren. Oorverdovend. Ook de kinderen kunnen dat genieten …

Terug in het hotel krijgen we Napolitaanse rijst of curryrijst. Daarop moet nog wat geoefend worden. Niet voor iedereen spek naar de bek. Dat kun je heel snel zien onder de tafel, een rijstveld … Dat heb je bijvoorbeeld niet als er frietjes zijn.

En dan le moment suprême. De eerste skiles. Voor de één al veel spannender dan voor de andere. Er zijn heel wat mooie skimonitrices bij. Ook dit jaar zou ik wel weer een beginneling willen zijn. En mama’s die skimonitoren hebben toch ook wat … Ze hebben veel teveel haar zodat ze geen helm

kunnen opzetten, ze zijn heel raar geschminkt alsof ze een bril aan hebben maar dat is niet zo, hun skibroek is veel te groot en baggy, ze lijken altijd nog maar net uit bed te komen. Maar als jullie dat stoer vinden …

We moeten eerst en éénmalig een eindje stappen tot aan de lift. Die skischoenen dat zijn geen teensletsen, dat loopt voor geen meter. Zijn trouwens ook niet gemaakt om mee te lopen. Die ski’s zijn ook niet gemaakt om met je handen te dragen, die moeten aan je voeten. Je mag die niet op je schouders leggen anders word je een gevaar voor de anderen. Hou je één ski vast dan heb je één kans op twee dat de andere op de grond dekkert, duw je té hard dan nijp je je vel er tussen, die helm zakt voor je ogen … Wie heeft dat toch allemaal uitgevonden ?

We worden in een eitje gepropt, met zijn tienen … Wat een sensatie toch en onderweg zie je de Chamois van het weinige gras eten. Boven een vlakte, een zee van sneeuw ! Waw ! De eerste skiles zit er op, geen ongevallen en alleen sterke verhalen over metershoge jumps en supersonische snelheden.

Er stond voor het middageten een “zangstonde” gepland. En Knokke zou die wel verzorgen. Knokke zal daar eens voor zorgen. Geen Loze Vissertjes of Vrolijke Vrienden maar Pommeline en Willy Sommers en nog anderen. De zaal ging plat. We sloten af met de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival. Ken je dit ? De zaal ging plat ! Die mannen gaan dat winnen … 12 punten van Zinal. En vooral dat enthousiast lawaai, daarvoor moet ik mij vermannen. En dat kan ik bijvoorbeeld niet zeggen van het Vlaams Zangfeest …

Vanavond kregen we vol-au-vent met schatjes van patatjes.

Juf Tineke en Vicky hebben een spel verzonnen vanavond. Zestig opdrachten, kleine en grote, makkelijke en moeilijke. Wat hebben de kinderen er weer van genoten. Wat maken zij toch allemaal maar mee …

Nu zitten ze allemaal al in hun bedje. Ze zullen niet tegenstribbelen …

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

DONDERDAG 14 MAART 2024                                                                                                                                                            ZINAL WE ZIENDRAL

Ik had de wekker gezet. Iets na zeven uur kregen we Whatsappjes vanuit de witte Keolissen. We komen eraan ! Het laatste stukje naar Zinal, weg van de snelweg is een echte Rcalm test. In het begin echt stevige haarspeldbochten, een challenge voor de chauffeur maar ook voor onze nuchtere maagjes. Gelukkig hangen er aan elke zetel EHBOzakjes. (Eerste Hulp Bij Overgeefgevallen). Ik moest me even vermannen toen de witte bussen kwamen aangereden. Ik voel me toch nog steeds nauw verbonden.

Op die manier kom je een beetje opgeschud toe. En dan moeten we nog de laatste loodje wegen … die koffers naar boven zeulen. Die reistassen zijn superhandig maar hebben geen wieltjes. Je voelt je een beetje alsof je té lang en té stevig bent uitgegaan. Maar dat kun je de kinderen dan weer niet uitleggen. Maar het is goed dat ze nu al eens voelen hoe het is als je té lang en té stevig bent weggeweest.

Eens de kinderen de koffers 3 of 4 hoog hebben gekregen en hun kamer hebben gevonden, kunnen ze hun bed opmaken. Dat moeten ze thuis duidelijk nooit doen en dat kun je ook zien. Maar het bed is creatief opgemaakt en dat moet dan niet altijd zijn zoals het hoort …

We gaan nog even naar buiten. Het is echt prachtig weer. Een korte wandeling in het dorp. Om 12 uur worden we aan tafel verwacht.
U moet er bij zijn om te geloven hoeveel decibels 500 kinderen kunnen realiseren. Naast een luchthaven wonen is in vergelijking een fluitje van een cent. We krijgen boontjes, gebraad en aardappeltjes. Dat laat zich alweer lekker smaken.

Na het middageten gaan we gewillig even plat voor wat heet “platte rust”. Zalig die stilte en dat vinden de kinderen ook !

Na de middag passen we ons skimateriaal. Heel erg mooi up-to-date materiaal. Niets op aan te merken. Als je de skikelder niet kunt vinden op het zicht, dan kun je die nu al vinden op de reuk ! De 150 skibotten van de kinderen die hier nu al een paar dagen zijn produceren een heel herkenbare skikotgeur. Een geoliede machine zorgt ervoor dat alle kinderen het juiste materiaal krijgen. Genaamtekend en al. Alles krijgt zijn plaats zodat we morgen met een gerust gemoed kunnen vertrekken.

We gaan nog even F1 vetzakglijden. Waarom F1 ? Omdat de vetzak er toe doet. Je hebt een Mac Laren of een Mercedes, een Versele Laga of één van de Action die voor geen zak glijdt … Het wordt al rap kouder als de zon achter de berg is verdwenen. Alleen de hoogste toppen vangen nog wat warmte.

We gaan eten, spaghetti met een ijsje achteraf. Daarna een rustige activiteit, iedereen is moe. Tegen halfnegen zitten ze in hun bed.
De juffen en meesters zakken door de benen en houden zittend de wacht op de gang. Veel zal er niet meer gebeuren. Ze stellen het allemaal fantastisch goed ! Ze dromen al van morgen !

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

WOENSDAG 13 MAART 2024                                                                                                                                                                 ZINAL VOORAL

Vandaag precies 4 jaar geleden vertrokken we holderdebolder uit Oostenrijk op de vlucht voor het toen onbekende Covidvirus.
De ouders stonden ons thuis al dan niet op te wachten. Het land ging op slot die avond. Gelukkig is er geen weg terug, hadden we toen geweten wat we nu weten …

Toen we deze morgen de gordijnen opentrokken hadden ze weer een postkaart voor het raam gehangen. Er was een vers laagje sneeuw gevallen om alles wat op te frissen … Als je nog niet wakker bent dan doet de ontbijtzaal dat wel snel.
Tweehonderd kinderen die boterhammen smeren, kaas of salami op hun brood draperen, Nutellapotjes en kersenjam opentrekken, fruitsap of thee drinken is het doorbreken van een oorverdovende stilte.

Vandaag gaat iedereen voor het eerst skiën. Voor sommigen echt voor het eerst, voor anderen is dit appeltje eitje. Je kunt dit al zien van zodra ze het “skikot” binnenkomen. Sommigen hebben er helemaal geen zin in. Angst voor het onbekende, klamme handen, veel te veel kleren aan en dan vechten tegen die skibotten. Veel te veel sloten … pijnlijk ongemakkelijk … Iedereen gaat naar boven met de eitjes naar de Sorebois.

Onderweg zien we twee Vale Gieren.
Spanwijdte: 2,3 – 2,8 m
Gewicht: 6,5 – 11 kg (Vrouwelijk), 6,2 – 10 kg (Mannelijk)
Lengte: 93 – 120 cm
Wetenschappelijke naam: Gyps fulvus
Conserveringsstatus: Niet bedreigd (Toenemend)

Ook enkele gemzen.
Wetenschappelijke naam: Rupicapra rupicapra
Gewicht: 30 – 60 kg (Mannelijk, Volwassen), 25 – 45 kg (Vrouwelijk, Volwassen)
Lengte: 1,1 – 1,4 m (Volwassen)
Snelheid: 50 km/h (Rennend)
Draagtijd: 170 dagen 

Boven worden de gevorderden door de Zwitserse skimoni’s getest en ingedeeld in groepen. De beginnelingen worden meteen in skigroepen ingedeeld. Vandaag en morgen worden deze nog wat bijgeschaafd.
Deze middag was er een stevig groentensoepje, serieus stukje witte vis met spinazieaardappeltjes. Meer moet dat niet zijn.
De zon lokt ons naar buiten. Dagorde 2 (waar wij straks ook toe behoren) gaan deze middag skiën. De anderen trekken het dorp Zinal in. Ze gaan tekenen of de lawinekom bezoeken … Het vieruurtje is welkom bij de kinderen. Ze moeten veel drinken en ze hebben ook veel meer dorst. Dus appelsap en zelfgekochte wafeltjes.

De avond valt, de lucht is staalblauw, de toppen van de bergen vangen hier nog wat zon …
Vanavond eten we stoofvlees met frietjes … dat wordt een raid op de keuken !

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

DINSDAG 12 MAART 2024                                                                                                                                                                                   ZINAL ENAL

We zijn van de zee, komen naar de bergen, met een bus van 'De Duinen' met een school van Boseind. We parkeerden onze bus op het centrale plein van Zinal. Onmogelijk om de bus aan het hotel te krijgen. Dus sleurden we met pak en zak zeker wel een kilometer bergop kan ook wel minder geweest zijn, maar toch zeker 10 meter. Mooi hotel, postkaart maar zonder zegel. De directeur wacht ons op en heet ons welkom. Valiezen van alle kleuren, formaten en prijs … Onze reistassen zijn een stuk makkelijker. De kinderen zoeken hun kamer op. Het hotel is groot en vraagt wat oriëntatie vermogen maar al snel weet je de shortcuts te vinden. Er zijn verschillende grote animatiezalen, gezellige zithoekjes en kleinere lokalen. Een groot restaurant waar veel (te veel) kinderen kunnen zitten die geweldig veel decibels produceren. Het eten is lekker en veel. Een stevige soep, een bord spirelli met broccoli en een Zwitserse appel. De koffie gebruiken we buiten op het terras, de zon schijnt. Deze middag wrongen we ons in de skischoenen. Geen sinecure, 200 botten, 200 ski’s, 200 sticks, 100 helmen, alles een eigenaar geven op schoenmaat, gewicht en lengte … De kinderen zoeken nog eventjes de sneeuw op om wat te ravotten. Rond 17.00 uur druipt iedereen binnen. Douchetijd, het werd tijd, je kon het al een beetje ruiken. De bus hing in hun vel …

Deze avond kip met worteltjes en erwtjes en een Zwitserse aardappel. Dat gaat er alweer makkelijk in. Vanavond een beetje vroeger naar bed dat verdienen ze, morgen is het vroeg dag en wat voor één …

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …

MAANDAG 11 maart 2024                                                                                                                                                                                      ZINAL NU AL

Liefste dagboek,

De eerste woorden op een wit blad van een nieuw dagboek. Altijd spannend … Dat ik op mijn leeftijd nog een dagboek zou bijhouden was eigenlijk niet voorzien. Daarom gooi ik het over een andere boeg. Geen slotje, geen geheime bergplaats, iedereen mag het lezen. Geen geheimen. What happens in Zinal stays vooral nie in Zinal !

Die busreis is toch wel een beetje een martelgang … Alleen al de rit naar Pelt is al een expeditie op zich. Om 15 uur in Knokke vertrokken, om 18 uur in over-,neer-Pelt aangekomen. Vanavond rij ik mee met de bus van basisschool Boseind uit Pelt. Een reis van net geen 12 uur.  Ik vertrek niet samen met Knokke omdat ik, door een administratieve omweg, plots pedagogisch teamlid van Hotel Les Diablons ben voor deze periode, samen met Fred en Wim. Dat houdt in dat we hier de praktische organisatie  in handen nemen. We hebben wel wat ervaring samen, dat lukt ons dus wel ! Er zijn een aantal scholen die een sneeuwklasperiode van 10 dagen organiseren zoals Brasschaat, Burcht en Pelt. Donderdag komen er dan nog een aantal scholen toe, Merelbeke en Tildonk en Knokke, die voor de kortere periode kozen.

De busreis verliep heel rustig. De kinderen van Pelt doen dat goed. We stoppen voor het eerst in Luxemburg we overspoelen daar de toiletten. Daarna plooien we ons in de stoelen voor de nacht. De bus valt stil, niet de bus natuurlijk. … Nu wordt er nog maar kort gestopt voor chauffeurswissels. Om 4 uur houden we een sanitaire stop, sommigen slapen gewoon door … Rond 7 uur laten we de snelweg voor gezien en kronkelen ons naar boven. Een stevige klim met veel (teveel) bochten … Om 7.45 uur parkeren we de bus op de parking van het hotel ..

Maak jullie geen zorgen en tot morgen …